خدایا ..

هیچکدوم از کار های خدا بی حکمت نیست ...تا همین چند وقت پیش از خدا گله می کردم که چرا چنین شد و چنان شد ...خودممم تو این مدت خیلی اذیت شدم ...شاید به ظاهر اصلا بروز نمی دادم و کمتر کسی متوجه می شد که ناراحتم ولی در واقع همیشه یه غم مبهم با هام بود که البته تقصیر خودم بود و همیشه اون رو با خودم یدک می کشیدم ...درست که فکر کنم میبینم بهترین سالهای عمرمو دارم تباه می کنم و با یه حسرت کاذب اونو خراب میکنم ...
خدا رو باید شکر گزار باشم که این وصلت سر نگرفت ...چون الان که چشممم به واقعیت بیشتر باز شده میبینم که اونقدرهام نمیتونستیم خوشبخت باشیم با هم چون اگه خودمونم حتی می خواستیم خونواده او ن نمی ذاشتن...
از خدا ممنونم که داره کم کم سر عقلم میاره

خدایا ...وقتی راه ها با همه وسعت شان و زمین با همه گستردگی بر من تنگ می شود ....رحمت تو اگر نباشد به خودت سوگند که نابود می شوم